Historia kościoła sięga końca XIX w. 17 października 1898 roku w miejscowej kapliczce znajdującej się w pobliżu kościoła, odbyło się nabożeństwo dziękczynne za pomyślny i urodzajny rok. Zebrana w czasie uroczystości ofiara została przeznaczona na budowę Domu Bożego. Od tego momentu przez 10 lat zbierano systematycznie i planowo fundusze. W 1900 roku dwaj gospodarze z Buczkowic: Jakub Kozioł i Józef Kubica, podarowali swoje parcele pod budowę świątyni, dzięki zaś staraniem parafian starosta powiatowy, Biesiadecki, zezwolił na budowę kościoła i zbieranie na ten cel składek po całym powiecie. Fundusz budowy rósł więc szybko. Ofiarni ludzie składali również materialne ofiary (drzewo, deski, kamienie, wapno, cegły).

11 czerwca 1901 roku został położony kamień węgielny pod lewy filar wieży i rozpoczęła się trwająca do 1904 roku żmudna budowa. W 1905 rozpoczęto przygotowania do uroczystości poświęcenia kościoła.

7 maja 1905 roku w niedzielę przy bardzo licznym udziale wiernych z Buczkowic i okolic, w obecności okolicznego duchowieństwa i przedstawicieli władz państwowych, ks. Jan Miodoński, proboszcz z Łodygowic (parafii, do której gmina Buczkowice należała) dokonał ceremonii poświęcenia. Patronem kościoła został św. Stanisław biskup - męczennik. W związku z tym już w następny dzień miał miejsce po r aż pierwszy odpust w tutejszej świątyni. Drugi odpust został naznaczony na uroczystość Przemienienia Pańskiego (przywilej przeniesiony z kapliczki, w której od 1860 r. miały miejsce nabożeństwa).

Do sierpnia 1908 r. w nowo wybudowanym kościele nabożeństwa odbywały się nieregularnie, a przewodniczyli im duchowni z Łodygowic. 29 sierpnia 1908 r. do Buczkowic przybył pierwszy stały duszpasterz ks. Andrzej Lenart.

Lata 1908 do 1939 r. to okres stopniowego wyposażenia kościoła (budowa ołtarzy zakupienie organów, sprawienie metalowego tabernakulum). W1922 r. miała miejsce w tutejszym kościele pierwsza wizyta kanoniczna, którą przeprowadził Książe Biskup Adam Stefan Sapieha. W trudnych latach okupacji budowla bardzo ucierpiała. Na skutek dramatycznych działań wojennych od 1 lutego do 5 kwietnia 1945 r. nie odprawiano w niej żadnych nabożeństw. Po wyzwoleniu bardzo zniszczony kościół odremontowano ponadto zelektryfikowano i pomalowano.

W latach 1957 do 1977 w dalszym ciągu urządzano wnętrze świątyni (nowe konfesjonały, ławki) a także otynkowano ją i pomalowano blachę na dachu. Jednakże dachy wieży i kościoła jak również wykonany z drewna sufit spróchniałe, dlatego parafia zwróciła się do władz państwowych z prośbą o zezwolenie na remont i rozbudowę świątyni. W roku 1984 otrzymano zgodę i wówczas zatwierdzone zastałe plany rozbudowy kościoła. Przystąpiono do wyrobu cegły i jej wypału.

W 1986 r. rozpoczęto budowanie prezbiterium, nawy poprzecznej i zakrystii. W 1988 dokonano rozbiórki starego prezbiterium i przystosowano nową część do kultu religijnego. Prace przeniosły się teraz do starej części kościoła, z którego pozostały tylko mury i nawa od strony wieży. Zdjęto bowiem spróchniały drewniany sufit, dokonano rozbiórki całego dachu i połowy wieży. Następnie nadmurowano ściany położono nowy sufit, zbudowano nowy chór i wszystko zharmonizowano z całością.

Nadbudowano również wieżę, która została podniesiona o 11 metrów i założono na niej, jak i na całym kościele nowy dach.

Na Święta Bożego Narodzenia 1989 r. położono posadzki w całym kościele i na chórze, ukończono prace przy rozbudowie świątyni.

5 maja 1990 r. ks. kardynał Franciszek Macharski, Metropolita Krakowski, dokonał poświęcenia kościoła i odsłonił usytuowane w przedsionku kościoła epitafium poświęcone pamięci - buczkowickiego rodaka - ks. biskupa Jana Pietraszki.

W latach 1991 - 1994 nadał upiększano świątynię. Zakupiono 4 żyrandole, które umieszczono pod chórem, dokonano konserwacji dachu i upiększono wnętrze kościoła obrazami Matki Boskiej Częstochowskiej, św. Brata Alberta i św. Antoniego pędzla naszego rodaka - Mariana Namysłowskiego oraz kopią obrazu Matki Boskiej Kalwaryjskiej krakowskiego artysty - Kumali. Wykonane także zostały kinkiety podświetlające stacje Drogi Krzyżowej i po raz drugi w dziejach świątyni wyremontowano ołtarz główny.

W dniu 10 kwietnia 1994 r. istniejący od 89 lat kościół został konsekrowany przez ks. bpa Tadeusza Rakoczego - Ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej w obecności 60 kapłanów przy bardzo licznym udziale wiernych.

Po tej podniosłej uroczystości budowla sakralna wzbogaciła się o kolejne 4, duże, żyrandole zakupione i sprowadzone ze Lwowa.

W sierpniu 1998 roku z okazji zbliżającej się 14 września uroczystości nawiedzenia parafii przez kopię Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej parafianie ufundowali nowy ołtarz główny. Znajdujący się w prezbiterium obraz Przemienienia Pańskiego namalowała Agnieszka Drwal-Dziurawiec - artystka z Tarnowa.

W 1999 roku podczas rekolekcji wielkopostnych wprowadzono nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i wówczas świątynię przyozdobił przepiękny wizerunek tejże Matki Boskiej. W tym także roku ponownie odmalowano kościół wewnątrz.

W roku - 2000 - Jubileuszowym na wieży kościoła zainstalowano zegar satelitarny, ponadto wykonano prace konserwatorskie przy drzwiach kościoła i Krzyżu Misyjnym oraz zakupiono 40 nowych ławek.

Lata 2001-2004 to okres konserwacji tynków na zewnątrz kościoła, zakupienie 2 nowych konfesjonałów, odnowienie starych ławek i ułożenie kostki brukowej na alejce wiodącej z ulicy głównej do kościoła.

Wielkim przedsięwzięciem parafian było zakupienie i sprowadzenie z Niemiec do świątyni organów piszczałkowych. Od 2004 r. trwała systematyczna zbiórka na ten cel. Wysiłek został uwieńczony sukcesem i 9 czerwca 2005 r. zmontowane organy zostały poświęcone przez ks. bpa Tadeusza Rakoczego. Po Mszy św. odbył się koncert organowy w wykonaniu Marka Stefańskiego - profesora krakowskiej Akademii Muzycznej.

W tym samym roku odnowiono też stacje Drogi Krzyżowej w pracowni Agnieszki Drwal -Dziurawiec.

Troska o wygląd kościoła i wzbogacanie jego wystroju trwa cały czas. Dowodem tego są m.in. piękne figury św. Wojciecha i św. Stanisława ozdabiające prezbiterium czy nowe konfesjonały.