Panie Jezu Chryste w tym świątecznym czasie często zatrzymujemy się na "adoracji żłobka", to znaczy zatrzymujemy się przed tajemnicą Twego Narodzenia.

Dzisiaj w misterium Twojego przyjścia na ziemię prowadzi nas Eucharystia. Wszechmocny i Nieogarniony Syn Boży uniżył samego siebie i stał się człowiekiem. Wszechmocny i Nieogarniony Syn Boży ukrył się pod postacią Chleba. Święty Paweł powie - uniżył, ogołocił, przyszedł do nas drogą ubóstwa.

Ach ubogi żłobie, widzę w tobie najdroższą Osobę, najpiękniejszy widok, najbardziej poszukiwany Skarb. Jezu Chryste, rodzisz się - jak mówią słowa kolędy - w ubóstwie, aby każdy człowiek mógł poznać i mieć udział w darach Twojego królestwa. Adoracja żłóbka jest drogą do odkrycia pierwszego błogosławieństwa; "Błogosławieni ubodzy duchem, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie".

Jezu Chryste, rodzisz się w Betlejem - zapowiedziany przez proroków - jako ubogi Sługa Jahwe. Jesteś Mesjaszem wszystkich ubogich, nędzarzy, żebraków, opuszczonych, odrzuconych, zagubionych, niezaradnych, bezdomnych, ograniczonych. I oni pierwsi Cię rozpoznają na ziemi. Oni - tak jak pasterze - pierwsi znaleźli twój żłobek, oni pierwsi oddali pokłon. A my, śpiewamy o ubóstwie, ale jeszcze nie znamy jego drogi.

Boskie Dzieciątko, daj nam łaskę ubogiego ducha, aby otrzymać dary Twego królestwa. Panie Jezu, jesteśmy duchowymi żebrakami. Przed świętami prosiliśmy w Sakramencie pokuty o przebaczenie, a dzisiaj już wielu z nas powróciło do tych samych grzechów. Jesteśmy duchowymi nędzarzami, bo w Wigilię na chwilę zdobyliśmy się na życzliwość, ale po tygodniu już nerwy nam puściły. Jesteśmy duchowo ograniczeni, bo w czasie świątecznym nie szukaliśmy więcej modlitwy i dobrej lektury. Jesteśmy duchowo zagubieni, bo wiele dni było wolnych, a tak mało dodatkowej obecności w kościele. Jesteśmy duchowymi biedakami, bo brak nam pokory, a Ty, Panie, pysznym się sprzeciwiasz, łaskę dajesz tylko pokornym.

Panie Jezu Chryste, przyznajemy się do naszego duchowego ubóstwa. Z tej adoracji żłobka chcemy zabrać w kolejny rok lekcję pokory. Człowiek prawdziwie ubogi, to człowiek pokorny, świadomy swoich braków. Jezu, nie pozwól nam zmarnować kolejnych Twoich Świąt. Daj łaskę ubóstwa, łaskę czerpania z darów Twojego królestwa.