DEKRET HEROICZNOŚCI CNÓT

"Jesteśmy ludźmi nadziei silniejszej od śmierci, zakładając wszakże, że jednocześnie jesteśmy ludźmi głęboko i silnie wierzącymi."

Te słowa, które Sługa Boży Jan Pietraszko lubił przytaczać w swoich kazaniach, pokazują istotę jego duchowości. W czasach burzliwych przemian politycznych i kulturowych w swoim narodzie, on sam, pełen niezwykle silnej, bogatej nadziei, swoją wiarę w Boga potrafił łączyć z nadzwyczajną miłością ku bliźnim.

Sługa Boży urodził się w 7 sierpnia 1911 roku w Polsce, w miejscowości  Buczkowice. Został ochrzczony 13 dnia tegoż miesiąca. Był pierwszym z trojga rodzeństwa. We wczesnym dzieciństwie stracił matkę i w roku 1916 jego ojciec poślubił siostrę zmarłej żony, matkę chrzestną Jana. Z nowego związku urodziło się ośmioro dzieci.

Do szkoły powszechnej Sługa Boży uczęszczał w Buczkowicach, a następnie do gimnazjum w Białej Krakowskiej, dzisiaj Bielsko – Biała. Już w okresie dzieciństwa i młodości widoczne były u niego pierwsze oznaki  powołania do życia kapłańskiego, tak więc po zdaniu egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, by studiować teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako student Uniwersytetu został asystentem swojego roku seminaryjnego. Po ukończeniu studiów, 5 kwietni8a 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie. Po dwóch latach został magistrem teologii na podstawie rozprawy O istocie działalności misyjnej św. Pawła.

Od początku swojej pasterskiej posługi w diecezji pełnił różne obowiązki, był sekretarzem Arcybiskupa Krakowskiego, wikariuszem parafialnym, następnie proboszczem i duszpasterzem akademickim. Szczególnie na tym polu wyróżniał się wytrwałością oraz talentem przyciągania ludzi. Siły czerpał z codziennej eucharystii, z modlitwy i z nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny.

W dniu 23 listopada 1962 roku został mianowany biskupem pomocniczym Krakowa. Sakrę biskupią przyjął z rąk Czcigodnego Sługi Bożego Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski 15 kwietnia 1963 roku. To nowe zadanie wypełniał z niezwykłym zaangażowaniem i gorliwością, ściśle współpracując z Arcybiskupem Krakowskim Karolem Wojtyłą, przyszłym papieżem i świętym, który go bardzo cenił. Od września do listopada 1964 roku i od września do grudnia 1965 roku uczestniczył w trzeciej i czwartej sesji Soboru Watykańskiego II, wnosząc ważny wkład w dzieło reformy Kościoła i duszpasterstwa. Po zakończeniu Soboru, Biskup Jan Pietraszko aktywnie się angażował w przekazywanie oraz zakorzenianie soborowego nauczania. Od 1970 roku zostały mu powierzone sprawy personalne duchowieństwa diecezjalnego. Proboszczem był do 1984 roku.

Jego droga życiowa odznaczała się wytrwało stałością i konsekwencją w poszukiwaniu oblicza Pana. Bogate i różnorodne było jego doświadczenie duchowe, codzienność przenikały liczne znaki działania Ducha Świętego, co doskonale harmonizowało z głęboką wizją życia duchowego. Naturalne cnoty Sługi Bożego, jak i dary łaski rozkwitały w nim przynosząc niezwykłe owoce w działalności apostolskiej. Miał życzliwe usposobienie i silny charakter, ze spokojem znosił nieszczęścia, trudności, przeszkody, a także zniewagi. Zachowywał spokój i pogodę ducha zwłaszcza wtedy, gdy złowroga sytuacja polityczna w dramatyczny sposób dotknęła Kościół w Polsce, najpierw podczas nazistowskiej inwazji i wojny, potem w ciężkich czasach dyktatury komunistycznej, wreszcie, kiedy pojawiły się pierwsze oznaki represjonowania wiary chrześcijańskiej przez władzę państwową. Wobec tak niebezpiecznych przemian ujawniły się Jego roztropność i poczucie sprawiedliwości , wzór prawdziwie zwycięskiego oręża, przyczyniający się do prawdziwego postępu humanistycznego.  Idąc za głosem Bożym, Jan Pietraszko coraz głębiej doświadczył łączności z Chrystusem ukrzyżowanym.  Z początkiem 1988 roku Sługa Boży doznał udaru mózgu , 2 marca został przyjęty w Akademickiej Klinice w Krakowie, gdzie pozostał do śmierci.

Ze względu na utrzymującą się opinię świętości, od 18 marca 1994 roku do 20 marca 1996 roku prowadzono w tej sprawie dochodzenie diecezjalne. 22 lutego 2002 roku jego ważność potwierdziła Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych. Po opracowaniu  Positio, zgodnie z przyjętymi normami rozważano, czy Sługa Boży praktykował cnoty w sposób heroiczny. Ponieważ wynik tych rozważań okazał się pozytywny 27 lutego 2018 roku odbył się kongres Komisji Teologicznej, który to potwierdził. Czcigodni Kardynałowie i Biskupi na zwyczajnej sesji w dniu 20 listopada 2018 roku, której ja Angelus kardynał Becciu osobiście przewodniczyłem, potwierdzili, że Sługa Boży praktykował cnoty teologalne, kardynalne i od nich pochodne w stopniu heroicznym.

Kiedy wreszcie, niżej podpisany, szczegółowo przekazał to wszystko papieżowi Franciszkowi przedstawiając wnioski Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Jego Świątobliwość przyjął to i uznał za słuszne, poświadczając w dniu dzisiejszym: W przypadku Sługi Bożego Jana Pietraszko, biskupa tytularnego Turreblandis i pomocniczego Krakowa udowodniono cnoty teologalne wiary, nadziei i miłości do Boga i bliźnich, a także cnoty kardynalne roztropności , sprawiedliwości, umiarkowania i męstwa i im pochodne w stopniu heroicznym.

Papież polecił, by niniejszy dekret miał charakter publiczny i został umieszczony w aktach Kongregacji  Spraw Kanonizacyjnych.

Rzym, 21 grudnia 2018 roku podpisał:

Angelus card. Becciu

Prefekt